Κατσέλης, Πέλος

(Ναζλί Μικράς Ασίας 1907 – Αθήνα 1981).Σκηνοθέτης, δημοσιογράφος, κριτικός και μελετητής του θεάτρου. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου. Διεύρυνε τις θεατρικές του σπουδές στη Βιέννη, στο Μόναχο, στο Βερολίνο, στη Φρανκφούρτη και στη Δρέσδη. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1929, ως σκηνοθέτης, με το έργο του Τολστόι Ζωντανό πνεύμα. Το 1939, μετά τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αυστρία και στη Γερμανία, ανέλαβε τη διεύθυνση του Α’ Άρματος Θέσπιδος (περιοδεύον τμήμα του Εθνικού Θεάτρου) και συνέχισε να εργάζεται στο Εθνικό Θέατρο και στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σκηνοθετώντας έργα ελληνικού και ξένου κλασικού δραματολογίου (Αριστοφάνη, Χορτάτζη, Ίψεν, Γουάιλντ, Στρίντμπεργκ, Ντουτέ, Σαίξπηρ κ.ά). Παράλληλα δίδαξε ως καθηγητής στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μετά το 1946 συνεργάστηκε με πολλούς ιδιωτικούς θιάσους, ενώ το 1957 ίδρυσε δραματική σχολή, της οποίας ανέλαβε και τη διεύθυνση. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία (κυρίως το δοκίμιο και την κριτική). Συνεργάστηκε με διάφορες ημερήσιες εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Οι σπουδαιότερες μελέτες του τιτλοφορούνται Νόημα και χαρακτήρες του Οθέλλου (1933) και Γύρω από το θέατρο (1943). Έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις. Ήταν σύζυγος της ηθοποιού Αλέκας Κατσέλη. Ο σκηνοθέτης, δημοσιογράφος, κριτικός και μελετητής του ελληνικού θεάτρου Πέλος Κατσέλης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).